O książce: 2021 / „Krytyka cynicznego rozumu” Sloterdijka to jedno z najważniejszych dzieł filozofii zachodniej drugiej połowy XX w. wiek. Zbiegające się w czasie z 200. rocznicą Krytyki czystego rozumu Immanuela Kanta, to wybuchowe, tryskające dowcipem dzieło wywołało prawdziwą sensację w kręgach akademickich, wymusiło zmianę spojrzenia na otaczający nas świat i problemy moralności współczesnej kultury, zarówno na poziomie osobistym, jak i instytucjonalnym, dla Sloterdijka jest cynizm – oświecona fałszywa świadomość. Ta świadomość uczy się lekcji oświecenia, ale nie chce i nie potrafi zastosować ich w praktyce. Codzienny „rozproszony” cynizm polega na tym, że człowiek wie najlepiej, a robi najgorsze. Sloterdijk analizuje sytuację szerzenia się masowego cynizmu, wykorzystując materiał życia politycznego i kulturalnego Niemiec w okresie Republiki Weimarskiej. Sloterdijk możliwość przezwyciężenia cynizmu widzi w odrodzeniu tradycji cynizmu od Diogenesa do Szwejka, w tym „ucieleśnieniu oporu”, sprzecznym z nowoczesną koncepcją stabilności, zorientowaną na samozachowanie i racjonalizację kultury kapitalistycznej.